Tototoro ligt aan het einde van de langst doodlopende weg die ik ooit heb afgelegd. Zes uur vanaf Cochobamba over Spartaanse wegen. Stof, stof & stof: alsof iemand zes uur lang een deurmat in op je smoel aan het uitkloppen is.
National Park Tototoro is een geologisch archief. De meteoriet die 60 miljoen geleden in Yacatan een putje sloeg, heeft het landschap in tweeën gespleten en talloze aardlagen blootgelegd. Versteende aardlagen die miljoenen jaren gestapeld verscholen lagen genieten sindsdien weer van de zonnestralen. In de miljoenen jaren die volgde hebben gletsjers, water en wind het landschap gevormd tot wat het is op de dag van vandaag: een bejaardentehuis vol fossielen! Elke aardlaag verteld haar eigen verhaal. De meest tot de verbeelding sprekende zijn de duizenden 120 miljoen jaar oude dinosaurus voetsporen.
"Super" Mario, geboren en getogen Tototoro-er, is mijn lokale gids en zonder twijfel de meest enthousiaste en toegewijde gids die ik in heel Zuid-Amerika heb ont moet. Mario is een gids die niet van paden houdt en liever over of door een rots gaat dan erom heen. Mario`s weg gaat over rotsen in rivieren, op smalle riggels van canyons en slalommed langs stalatieten en stalagmieten in grotten (Cueva Humajalanta). Bijna kopje onder in een grot vol water om in de volgende kamer te komen en op je buik kruipend door grotten in een aardbevinggevoelig gebied zorgt voor wat extra adrealine in mijn bloedvaten.
Roeping gemist? Of is BAM in mijn hart gekropen? Op de weg terug word ik geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Tussen mij en Cochobamba ligt behalve 357 km nu opeens ook een berg keien en 10 stratenmakers. Het tweelaags-zoab laat hier zo te zien nog wel even op zich wachten. Ik dacht dat ik met mijn werkervaring bij BAM-Infra wellicht van toegevoegde waarde kan zijn. Oftewel, op de knietjes, bilspeet een stukje boven de gordel en meters maken....!
No comments:
Post a Comment