Bolivia

Boliva, het dak van Zuid-Amerika, heeft een levendige inheemse cultuur en ongeëvenaarde natuurlijke bronnen. De enorme hoogte isoleert Bolivia van de rest van Zuid-Amerika en wellicht dat het land hieraan haar pure aard ontleent. De Bolivianen hebben maar weinig `Bollies` in hun achterzak en behoren tot de armste van het continent. Ook hier lijkt de standaardregel op te gaan: hoe armer de bevolking, des te groter is de glimlach van het land. De mensen op straat zijn enorm behulpzaam en altijd geïnteresseerd. Maarja, misschien zou ik dat ook zijn als ik de hele dag op een bankje werkloos op een plaza zou zitten!

Bolivia in een aantal losse fladers: Huayana Potosi was een bijzondere ervaring. Boven de zesduizend meter kom je normaal gesproken alleen met een KLM of British Airways. La Paz is een stad om van te houden, ontspannen sfeer voor een miljoenen stad, prachtige uitzichten en een levendig straatleven. De mijnen van Potosi gaan alle realiteit van de 21ste eeuw te boven: afgraven die berg! Nog steeds denk ik terug aan de mijnwerkers die dag in dag uit, kauwend om een paar cocabladeren afdalen voor een paar Bolivianos. Mens onerend! Sucre en Santa Cruz zijn een waar contrast tot deze ellendige misere. Steden met een upper-class en dus luxe. De naam Santa Cruz doet mijn dromen over de bizarre avond op Avenida San Martin: achterin de pick-up van een te grote bezine slurperende auto kansloos drinken met de rijke jeugd van de stad. Het bezitten van geld in een derde wereld land is een absoluut genot!

Over een paar weken kom ik terug voor een tweetal hoofdattracties: Salar de Uyuni en de Amazon jungle & pampas. Hasta la vista Bolivia!