Another year `s over...

De Rabobank heeft gesproken en het besluit blijkt onherroepelijk: de geldkraan wordt dichtgedraaid en dus zit er niets anders op...

23 Augustus bleek een vergissing & 29 september was een schijnbeweging, maar 31 oktober wordt de dag van mijn odysee. Lekker met de poten in de polder, ik kijk ernaar uit. Voorlopig sla ik mijn kamp op onder moeder`s vleugels in de altijd gastvrije Betuwe (tel. 0481-374562).

Tot straks

Artic Monkeys Live in BA

Mar del Plata

Ondanks dat het zo´n dikke twintig graden was toen ik aankwam in Mexico, begon ik mijn trip in de winter en vlieg ik terug naar de winter in Europa, net nu de zomer in Zuid-Amerika voor de deur staat. Dan doe je toch iets fout! Daarom ga ik van Patagonië linea recta naar het strand van Mar del Plata: bakken en braden! Ik heb geen tijd meer voor een ´well-done´ bakkunstje, maar een ´raw´ voordoet om gebruind door de Nederlandse douane te lopen.

Mar del Plata was tot een aantal jaren geleden het beachoord van Argentinië (nu Punta del Este in Uruguay). Dikke vette appartement (die het bijhalve in december & januari leeg staan), een uitgestrekte boulevard, duizende strandtenten en veel vistenten. De mode hier op het strand bevalt me prima: bralizaanse stringetjes zijn de trend voor de zomer van 2007 op het Zuidelijk halfrond. Je moet wel lekker in je vel zitten wil je hier op het strand niet geintimideerd worden door al die strakke anorexia figuurtjes. Die dikke vette steaks en flessen Malbec hebben heerlijk gesmaakt, maar mijn zwembroek zit een beetje strak...

Puerto Madryn

In principe hoef je Nederland niet te verlaten om Zuid Amerika te ervaren. We hebben dierentuinen, een raftbaan, Mexicaanse restaurants, een wereldmuseum, ski hallen, klimmuren etc. Toch kan geen dolfinarium in Harderwijk tippen aan de baai voor Puerto Madryn. Dit is Harderwijk is de ultiemste overtreffende trap!


Fly-ers en posters van walvis-spot-trips zien er altijd spectaculair uit. Springende walvissen afgezet tegen een subliem avondrood, alleen de surfbabe in bikini ontbreekt. F*cking utopia! De werkelijkheid is minder spraakmakend. Ooit betaalde ik op Vancouver Island in Tofino vijftig dollar om twee keer 1,5 meter grijze rug in het grijze water te zien: naar verluidt was het een walvis. Eigenlijk zijn dergelijke trips net Champions League wedstrijden, je gaat er lekker voor zitten en soms zie je negentig minuten naar niets te kijken en soms kom je ogen te kort. Deze keer was het bingo! Op enkele meters van de boot zwemmen walvissen van zo´n twintig meter, terwijl iets verderop een walvis met zijn vijf meter brede staart aan het pronken is. Verder op de kust ligt een kolonie zeeolifanten. Vergeleken met deze uitspatingen had Anne Frank een Micheal Jackson neusje. Terwijl een baby olifant nog nat achter de oren bedust zijn nieuwe wereld aan het bekijken is, zijn de pinquins druk in de weer. Heerlijk loopje hebben die gasten!

Een absoluut hoogtepunt in de fauna categorie en in dezelfde league als zwemmen met mega schildpadden & krassende overvliegende ara´s in de amazone zijn de vijf orca´s die langs de kustlijn voorbij springen. Te ver voor een foto, maar gebrand op het netvlies....

De dolfijnentour laat ik over aan de fans van Flipper. Mijn volgende, en voorlopig laatste bestemming voordat ik terug keer in Buenos Aires is Mar del Plata: Vamos a la playa!

Minuten vs. Uren

Uitwedstrijden in Patagonië lijken me geen lolletje. Een ritje naar de groene velden van Jonge Kracht of de lokale sport verening van Bemmel kost zo`n 14 a 17 minuten. Hier ligt het eerst volgende gehucht ook op 14 a 17 eenheden, maar dan wel uren!

El Chalten naar Puerto Madryn is mijn nieuwe busrecord: 32 uurtjes schoon aan de haak.

El Chalten

El Calafate

El Calafate vertoont grote gelijknis met Pisa. Beide trekken jaarlijkse honderduizenden toeristen en ontlenen hun faam aan één enkel `wereld wonder` en zijn verder slaapverwekkende steden, die niets te bieden hebben.

De gletsjer Perito Moreno heeft El Calafate op de wereldkaart gezet. Alles dat de naam van deze uit de hand gelopen `Cornetto` draagt is onbeschoft overprijsd. Perito Moreno is een van de 48 gletsjers van het Southern Partagonian Ice Field en heeft een lengte van 30 km. Het totaalplaatje is uiterst specatulair: een muur van zestig meter hoog die uitmondt in een meer. Elke dag verschuift de ijsmassa zo`n twee meter. Het krakende ijs galt door de spleten en spelonken van de gletsjer en om de zoveel minuten donderen stukken ijs, ter grote van 25 koelkasten, naar beneden in het water. Ik heb nog nooit zoiets gezien.... vette shit!

It's a small world after all

Nog nooit was ik verder van huis. Letterlijk in de uithoek van de wereld kom ik in het National Park Torres del Paine mijn huisgenootje Monique uit Rotterdam tegen: What are the chances...?

Torres del Paine

Boodschappenlijstje trekking

Ik ga op een vijfdaagse trekking en neem om mijn rug mee:

Equipment:
- Tent
- Slaapzak
- Isolatiematje
- Kook-kit
- Zakmes
- Lucifers
- Zaklamp
- Ziplog bags
- Wandelschoenen
- Water/wind dichte jas
- Muts & handschoenem
- Zonnebril & zonnebrand

Eten:
Ontbijt
- Havermout
- Instant melk
- Bruine suiker
- Gedroogd fruit / rozijnen
- Jam
- Teezakjes

Lunch
- Tortillas / Pitabroodjes
- Kaas
- Tonijn
- Nuddles
- Huacamole
- Cup-a-soup
- Cookies
- Chocolade

Dinner
- Pasta
- Rijst
- Saus (tomaat, champion etc.)
- Parmasaane kaas
- Worstjes

Thats my boat...

Geen goedkoop tripje, maar wel een uiterst spectaculaire manier om richting "het einde van de wereld" te gaan. Navimag.com vaart met een veerboot een keer per week van Puerto Montt naar Puerto Natales. De veerboot navigeert door de smalle Patagonian Channels (sommige meer dan een kilometer diep) aan de westkust van Chile, waar de Andes bergketen opgaat in de Pacific Ocean. De florden, witte bergtoppen, enorme ijsgletsjers, de verschillende kleuren water, de duizenden en duizenden eilanden en de zonsondergang op de oceaan.... het had zo mooi kunnen zijn.




1. Puerto Montt
2. Castro
3. Chaiten
4. Puerto Chacabuco
5. Coihaiqu
6. Laguna San Rafael
7. Cochrane
8. Puerto Eden
9. Puerto Natales
10.Punta Arenas






De weergoden waren mij niet gezind deze dagen: dikke druppels, kleine druppels, druppels van rechts, druppels van links, miezer druppels, stortregen druppels.... de eerste twee dagen op de boot waren nat! Geen groene fjorden, blauwe kanalen, witte gletsers, of vuurrode zonsondergangen, er is maar een kleur die ovrheerst: lichtgrijs, dondergrijs, gebroken grijs en muisgrijs is het landschap! Zelfs windkracht tien komt nog even buurten op de open zee, maar in tegenstelling tot de trip naar Newcastle, staan mijn zeemansbenen solide op het dek.

Gelukkig heeft de pub op de boot gunstige openingstijden, zijn er voldoende flessen pisco soure aan boord en hebben Oscar en ik ook nog een vat wijn mee de boot op gesleept. Het is de meeste dagen aftellen tot 12 uur, en dan kunnen de kurken los: booze-cruise!

Drie nachten en vier dagen later stap ik zo`n kleine 2000 kilometer dichter bij Antartica van de boot: het einde van de wereld is in zicht....

Dude, where is my board!

Het landschap van het Lake District is miljoenen jaren geleden gevormd door gletsjer en is nu ansichkaart waardig: de besneeuwde bergtoppen reflecteren in de kristal heldere meren.
Na een maand in de smog van Buenos Aires te hebben gewoond is de frisse Andes lucht een verademing. Dit paradijs herinnert mij aan die goede ouwe tijd in Britsh Columbia!

Bariloche is HET wintersport oord. Op 20 km ligt op Cerro Catedral het grootste en meest luxe skigebied (inclusief apres-ski) van Zuid-Amerika. Wat een bofferij! Ondertussen heb ik al een mooi rijtje landen een board onder gebonden, maar zonder twijfel en met ruime afstand biedt Cerro Catedral het mooiste uitzicht. De met poedersuiker bedekte bergtoppen worden afgewisseld door ulta-blauwe kronkelende meren en in de verte ligt Bariloche gelegen aan de oevers van Lago Nahuel Huapi. Na twee weken regen in Buenos Aires zit het in Bariloche mee: geen wolkje aan de hemel en het kwik stijgt richting de twintig graden. Tesamen met de sneeuw die twee dagen geleden is gevallen zijn de omstandigheden ultiem te noemen! Mocht ik geen profvoetballer meer worden, dan lijkt profesional boarder mij geen slecht alternatief. De Germaanse `ski & board club` bestaat uit drie Nederlandse chicks en buurman Claus uit Duitsland. Een top crew.

Het gaat er wederom niet om wat je weet, maar wie je kent! Eén van mijn mooiste avonden in Argentinië beleef ik in de bossen van Llao Llao. Via mijn boardmaatjes beland ik op een asado: wijntjes, kilo`s vlees en nog meer vlees. Heerlijk! De gastvrijheid is hardverwarmend. Grammaticaal slaat mijn spaans nog steeds als l*l op een drumstel, maar communiceren is meer dan alleen woorden. Ricardo (53) is mijn held van de avond, gelukkig getrouwd is hij niet te beroerd openlijk te flirten met de Nederlandse dames en mij in te wijden in de gelikte technieken van een Latin Lover. Een oude vos verleert zijn streken niet...