Carnaval: "En Baranquilla se baila asi..."

Carnaval 2007, niet in Oeteldonk of Knotsenburg, maar in Barranquilla te Columbia. Ik beland de vrijdag voor carnaval met tien andere back-packers in een luxe hotel in het centrum van Barranquilla. Evenals het maken van de reservering voor het hotel, het organiseren van de bustrip van Santa Marta naar Barranquilla, besteed ik de inkopen (bier en carnavalskleding) uit aan een stressgevoelige Argentijse control freak. Wat een geluk dat zulke mensen bestaan.

Ik heb zelden zulke open en vriendelijke mensen ontmoet tijdens mijn reizen. Wellicht heeft het ermee te maken dat Barranquilla zeker geen toeristische trekpleister is en mijn stijf schokkende heupen daarom nogal in het oog spingen. Na verluidt is Barranquilla met 3 miljoen feestbeesten het één na grootste carnavalsfestein ter wereld (#1 Rio de Janeiro). Dit is het ultieme carnaval, op elke hoek van de straat wordt door jong en oud 24-7 gedanst, de parades lijken oneindig en het bier vloeit ongelimiteerd. Hips don`t lie in Barranquilla! Sharika, geboren in Barranquilla, zingt: "En Barranquilla se baila asi..." En waarrempel ze heeft gelijk. Borsten liggen in het rond, ruggenmergen zijn flexibel als kauwgum en heupen & billen schudden in elke denkbare dimensie. Een waar genot voor de liefhebber (lees: het mannelijk oog).


De vier uur die ik in de brandende zon heb moeten wachten op de carnavalsparade lijken lang, maar waren een peulenschil vergeleken met de acht uur per dag die ik bij BAM op mijn horloge heb zitten kijken!

Op vrijdagavond beland ik op een enorm carnavalsfeest`La fiesta de cerveza`. Bier, water en schuimbussen vliegen door de lucht. Een bizar feest. Daarnaast heeft elk zichzelf respecterende Columbiaan heeft een kilo bloem mee.... Binnen een uur ben ik wit als een koelkast! Ook de andere dagen en nachten zijn onvergetelijk. Een bizar moment was het convisqueren van een publieke bus. Met 20 buitenlanders hielden we een publieke bus aanhielden, de passagiers vervolgens door de chaufeur vriendelijk, maar toch dringend werden verzocht uit te stappen en wij met onze `eigen` partybus door de stad tourden! Alles is hier mogelijk! De foto`s vertellen de rest van het verhaal.

Cartegena

Als een diesel heb ik de afgelopen maanden kunnen warm draaien, en nu begint het `reizen` pas echt! Mexico was luxe en Cuba een bus vol bejaarden (sorry pa!). Latijns Amerika staat voor onafhankelijkheid en vrijheid. May dreams become...

De komende maanden stort ik me volledig in het rugzaktoerisme (back-packing). Rugzaktoersime is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt. Deze vrije vorm van reizen, brengt elke dag meer avontuur dan gisteren en minder dan de dag van morgen. Maar het is ook: uitgewoonde matrassen, vlekken en beestjes in de lakens, een orkest knarsentandende en snurkende medebewoners, intense lichaamsgeuren van 10 meurende gasten in de dorm, koude douches met meer haar in het putje dan op mijn borst, uitpuilende prullenbakken met tweedehands wc-papier, verstopte wc's en geuren in je rugzak die een eigen leven leiden. Welkom in mijn wereld.

Mijn eerste bestemming is Cartagena. Een koloniale havenplaats in het Caribisch gebied, met een maximum temperatuur van 31 °C en een gemiddelde minimum van 24 °C: genieten! Met dergelijk temperaturen is het moeilijk de schoonheid van de stad op waarde te schatten (een prachtige ommuurde oud-koloniale binnenstad) en daarom laat ik de stad voor de stad en ga ik opzoek naar het echte Caribische gevoel: zon, palmbomen, witte stranden, cocktails en bikini`s!


Isla de Rosario en Playa Blanca zijn leuke opwarmertjes, maar National Park Tayrona is de ultieme spot. Na twee uur dwalen voor de jungle, langs afgelegen stranden en onder een dak van palmbomen bereik ik het "Paradijs der Ontspanning". Vergelijkbaar met de film `The Beach` hangt iedereen in dit lui-lekkerland in hangmatten, chilled men in de schaduw van een palmboom en wisselt men dit af met een duik in de helderblauwe zee. Bij zonsondergang wordt een voetbal te voorschijn getoverd en nadien wordt verse vis geserveerd. Onder de sterrenhemel wordt het strand `s nachts gevuld met vuren, gitaarmuziek en het coninue geruis van de zee. Ik hoop dat de eeuwige jachtvelden er ook zo uitzien... (zie foto`s)

Aangezien Carnaval voor de deur staat verruil ik de hangmatten na een paar nachten alweer. Alaaf Barranquilla!

Cuba van A tot Z

Bestaat liefde op het eerste gezicht dan toch? Het land van Fido-Dido Castro biedt alles wat een man's hart begeert rum, sigaren en heupschuddende salsa. Een perfecte locatie om aan de vader-zoon relatie te werken en het besluit van de heren Meeuwissen was daarom eenduidig: onze geliefde moeder/vrouw blijft achter de geraniums zitten.

Holland International had voor ons het volgende reisschema in elkaar gedraaid: Holguin, Santiago de Cuba, Bayamo, Camaguey, Trinidad, Cienfuegos, Habana, Pinar del Rio en Varadero. Daarnaast verzorgde Holland International ook het reisgezelschap. Een mooie melange, alhoewel het grote aantal koppels voor een laag Big-Brother gehalte zorgde: geen nachtelijke zwembad escapades of pyjama-parties. Daarentegen schalden de potjes-met-vet door de bus en vonden de evergreens en sultana's gretig aftrek. Gemiste kans. Toch heeft deze wijze van reizen ook zeker zijn voordelen. Geen eeuwig wachten op een bus, kilometers speuren naar een museum of restaurant of ranzige hostels. Alles is geregeld! De buffetten zijn oneindig, schone handdoeken in de douche en er is altijd wc-papier op het toilet. What a splurge!

Cuba is een waanzinnig land en mag niet ontbreken op een reis-cv. Er is een waarheid in elke cliché (wat een cliché), maar de authentiteit van Cuba wordt evenredig met houdbaarheidsdatum van Fidel Castro bedreigd. Habana heeft geheel terecht de reputatie de klassiekste koloniale stad in de Amerikaas te zijn en ook Trinidad heeft een hoog ansichtkaart gehalte. De overige steden zijn niet al te bijzonder evenals het landschap (tenzij je wild wordt van suikerriet velden!). Het is ´het systeem´ dat Cuba haar identiteit en charme geeft. Liftende Cubanen op elke hoek van de straat, rijen voor de supermarkt, patria o muerte, illegale taxi´s, één-mans-gaten in de weg, het ontbreken van straatverlichting, Amerikaanse old-timers uit de jaren ´50, vervallen koloniale gebouwen.


De val van het Sovjet regime en het Amerikaanse embargo hebben zeker hun uitwerkingen op het dagelijksleven in Cuba. Hoe anders valt het te verklaren dat mijn ouwe baas meer sjans heeft van uitermate appetijtelijke dames van mijn leefdtijd dan ik? Na 30 jaar huwelijk gun ik mijn ouwe baas natuurlijk best een verzetje, maar niet ten koste van mijn eigen gewin!

Een geheel nieuwe ervaring was het alleen vieren mijn geboortedag. De hele dag een beetje rondgedold in Habana en mezelf uiteindelijk maar getrakteerd op een biertje met gebak. ´s Avonds met 10 wildvreemde Mexicanen en 1 Oostenrijker naar ´Casa de Musica´ geweest. Had ik dat maar niet gedaan. Acht bier later ben ik niet alleen mijn geld kwijt, maar ook mijn creditcard en bankpas. Niet echt snugger. Een sobere levensstijl de laaste drie dagen in Cuba was het gevolg. Sympatiedonaties kunnen worden gemaakt op rekeningnummer: 31 68 46 686, ter attentie van "zonder-creditcard- de-wereld-rond!". (noot: een ieder bedankt voor de e-mails).

Een kort woord van respect voor onze reisleider Alex. Ondanks het feit dat hij nog nooit oog-in-oog heeft gestaan met een molen of een tulpenveld, spreekt hij perfect Nederlands. Het schoolvoorbeeld voor elke inwoner van de Bijlmermeer.


Pap, het waren onvergetelijke mooie dagen: bedankt en tot Indonesië 2008!