Drie uur te oosten van de rijke stad Santa Cruz ligt Samaipata verscholen in de heuvels van de Cordillera Oriente. Dit gehucht is qua samenstelling volledig ontwricht: hier wonen meer expats dan Bolivianen! Een slaapplaats is hier dan ook makkelijk gevonden.In het hostel stuit ik op drie Voetbalinternationals jaargang 2005: honger maakt rauwe bonen zoet! Het dorp is verder een oase van rust, zelf de honden zijn te lui om te blaffen. Een bezoek aan National Park Amboro en het Inca fort El Fuerte vullen een aantal uren. Verder zo blij als een kind van vier in de Efteling met mijn Vi`s op de plaza gezeten...
Zondagavond op zoek naar vertier en vermaak in Santa Cruz word ik door een taxi chauffeur op Avenida San Marin gedropt. Het is een brede boulevard die aan weerzijde wordt gemarkeerd door bars, restaurants en nightclubs. De omzet van deze toko`s ligt op zondagavond rond het nulpunt, omdat iedereen op staat aan het zuipen is. Overal staan te grote gepimpte pick-up trucks of te stoere Opel Manta uitvoeringen met enorme speakers die voornamelijk reggeaton de nacht in pompen. De echte Johny`s rijden onafgebroken op en af de boulevard hun bezinetank leeg. Terwijl de jeugdige upper-class hun biertjes wegtikken, zijn het hun leeftijdsgenoten die onder de autos kruipen om de lege bierblikjes te verzamelen...Als bleekscheet met groene ogen heb ik snel een paar uitnodigingen opzak om achter op een laadbak te komen zitten: when in Rome, do as the Romans do! Op het moment dat ik vloeiend Spaans begin te lullen weet ik het alcoholpercentage in mijn bloed richting de drie promille gaat en het tijd is mijn stapelbed op te zoeken.
No comments:
Post a Comment