Columbia

Columbia is geen Costa Brava en is minder toegankelijk dan welke camping in de Franse Provence. Hier geen Djoser bussen vol afritsbroeken of hordes chartervluchten vol zonnenbrilen. Het valt moeilijk te ontkennen, Columbia heeft een reputatie. Een burgeroorlog, een 6 millard dollar cocaïnehandel en een eervolle vermelding in het Guiness Book of Records:`Het land met de meeste kipnappings in één jaar (3000)` doen harm aan elke land. Nog steeds heerst er een verwoede strijd tussen enerzijds de regering en anderszijds de linkse guerillagroeperingen FARC en ELN. Ook de vele paramilitaire rechtse strijdgroepen (de restanten van de privé-legers die de grootgrondbezitters van oudsher hadden) doen veelal waar ze zelf zin in hebben. Sinds President Uribe in 2002 het bewind voert, is de stabiliteit en veiligheid van Colombia echter aanzienlijk vergroot.

"Onbekend maakt onbemind", is daarom waarschijnlijk meer dan welk ander gezegde van toepassing op het land dat de naam van Columbus met zich meedraagt. Columbia, een land van mythes, drugsbaronnen en querilla`s (wellicht dat `Locombia` een toepassendere naam was geweest). Het land van Carlos Valderrama, Pablo Escobar, Gabriel Garcia Marquez, Shakira & Juanes. Een land met een van de meest gevarieerde lanschappen in Zuid-Amerika en met een palet aan etnische mixen en culturen.

Columbia is de uitdaging waard! Het is een exotisch, sensueel, wild en complex, maar bovenal fascinerend land. Er zijn weinig plekken in de wereld te vinden waar de mensen zo gastvrij, oprecht en inspirerend zijn als de Columbianen. Het is moeilijk om afscheid te nemen van Columbia. Columbia heeft mij verrast! Aanvankelijk was het plan, twee weken Columbia, "been there, done that, bought the t-shirt", het zijn bijna 2 maanden geworden! De Columbianen hebben een plekje in mijn hart weten te veroveren. Een ding staat buiten kijf: Columbia smaakt naar meer...

Tot ziens Columbia!