Bogota
Bogota (8 miljoen inwoners, 2600 meter BNP) is een stad met een gespleten persoonlijkheid. Het biedt moderne westerse luxe en lijdt aan alle derde wereld gebreken. Het is een stad van brilliante museums, verbluffende koloniale kathedralen, universiteiten en futuristische architectuur, artisten en intelectuelen en een multiculturele vibe.Tegelijkertijd is het een smerige Latijns Amerikaanse miljoenen stad van krottenwijken, zwervers en straatschoffies, graffiti, complete verkeerschaos en analfabeten. Kortweg, Bogota is een brussende en luidruchtige stad, heerlijk maar verschikkelijk, fascinerend maar levensgevaarlijk, van kansarme en stinkend rijke. Een stad om van te houden of te haten.... I do love it!


De graanjever van Columbia gaat door het levens als Aguadiente. Klinkt als mondwater, smaakt naar hoestdrank, drinkt weg als appelsap, slaat in als een bom. Wat een avond: prices-less! Zo mooi als de avond was in de historische en eveneens studentenwijk "La Candelaria", zo verschikkeljk ziek was ik de volgende dag.

Twee dagen later weer een legendarische avond beleefd. Pink Floyd! Good-old Roger Waters had zijn gitaar weer eens van zolder gehaald. Het zijn ´de momenten des levens´ wanneer je opgaat in een vibe van 25.000 Columbianen ergens in een park in Bogota. Intens geluk! Een kleine paradox levert de zin "We dont need no education" op, ik heb immers net 22/26 van mijn leven in de schoolbanken gezeten.

Mijn laatste dag in Bogota werd ontsierd door niemand minder dan George W. Bush. Veiligheidsmaatregelen van de bovenste plank. Voor zes uur ´Bushit´ liepen er 20.000 politieagenten en militairen door de straten, werd het luchtruim afgesloten en was er een 24-uurs alcoholverbod. Tevens waren alle, maar dan ook alle, winkels, restaurant, barren, bioscopen, museums (eigenlijk alles met een deur) gesloten. Desalniettemin sneuvelden de ruiten alsof Feijenoord weer eens landkampioen was geworden en vlogen de stenen op Gaza-strook wijze door de lucht.