Durango

De nacht van 24 op 25 december in Durango was kort. Al ere gast van de familie kun je helaas niet zoals opa Avalos tot vier uur in je bed blijven liggen. Evenals Kerstavond was ook 1e Kerstdag karaoke het magische woord.

De hele familie stond `s middags voor de deur (ooms, tantes, neven & nichten etc.). Tegen die tijd zat Angel -mijn tolk- al bij zijn schoonfamilie op de bank en stond ik er letterlijk alleen voor! Heb echt alles uit de kast gehaald, mijn beste beentje voor gezet, maar vijf uur vol lullen in het Spaans is ondoenlijk. Na een half uur heb ik me echt afgevraagd hoe ik deze dag ooit doorkom. Zoals ik echter al schreef: karaoke is het magische woord. Hierbij wil ik ook van de gelegenheid gebruik maken en mijn dank uitspreken aan de Japaner of Koreaan die karaoke heeft uitgevonden. Karaoke overbrugt namelijk alle cultuur en taalbarrieres. Evenals Kerstavond was ook 1e Kerstdag anders, dan anders.

De volgende ochtend wederom vroeg uit de veren voor een dagje bos en bergen. De familie Avalos heeft namelijk het voorrecht een aantal blokhutten in de bergen rondom Durango te hebben. Bijna twee uur hobbelen over onverharde wegen eindigt één kilometer voor de eindbestemming onze rit: sneeuw! Uiteraard ontbreken de sneeuwkettingen en worden de laatste meters lopend door de sneeuw afgelegd. Is het toch nog een witte Kerst geworden. De rest van de dag mezelf nuttig gemaakt met hout hakken en paardrijden in de bossen.

De laatste dag in Durango heb ik een bezoek gebracht aan ´Ville del Oeste´. Dit nagebouwde Wild Western dorp is het decor geweest van menig Western. In hun jonge jaren straalden hier sterren als Audrey Hepburn en John Wayne. Nu vertonen acteurs van een iets ander garniteur in western-show hun kunsten. Het heeft weinig met acteren te maken, maar hilarisch is het. Al met al een mooi afsluiting van een klein weekje Durango.