Huarez

Ik heb mijn slippers ingeruimd voor een paar boots, which are made for walking. Huarez is gelegen aan de voet van de Cordilla Blanca bergketen. Wat betreft oppervlakte is deze bergketing weinig indrukwekkend, maar qua ´meters-boven-de-zee´ is dit gebied absoluut wereldklasse! Met meer dan vijftig toppen boven de 5700 meter steekt de Cordilla Blanca de Himalaya naar de kroon. Ik heb mijzelf wijsgemaakt dat ik dit Peruaanse hoogstandje simpelweg niet aan mij voorbij kan laten gaan. Een vierdaagse trekking van Laco Llanganunco naar Santa Cruz is het logische gevolg.

Bij aankomst in de bergen heb ik meteen het vertrouwde Sporthuis Centrum gevoel: "Even helemaal weg". Glimmende gletsers, vertikale rotswanden, ijskoude rivierstroompjes en turquoise bergmeren. Dergelijke onrepte natuur kom je op de Veluwe niet meer tegen. Mijn uitrusting is op z´n zachts uitgedrukt amateuristisch te noemen, maar doen de job! Termo ondergoed? Drie t-shirts en een long sleeve hebben hetzelfde effect. Mijn geleende klompen veroorzaken vette blaren, maar geen natte teen gehad. En ook mijn plastic Aldi poncho blijkt de strijd aan te kunnen met elke hypermoderne North Face jas.

Op alle facetten scoort mijn poncho punten:
- Waterafstotend: plastis is plastic!
- Ademend: de wind waait er aan alle kanten doorheen
- Windproof: ooit wind door solid plastic zien gaan, ik niet!

Rondbanjeren op Monte Blanc hoogte is slopend. Ook de elementen laten mij in de steek: hagel, sneeuw en regen. Drie keer lucht happen voor elke stap omhoog (Thank God dat een ezel mijn tent draagt). Hier zijn geen dikke rijen mensen zoals op de Via Gladiola om je naar de eindstreep te schreeuwen. De tocht naar de pas op is meter voor meter afzien. Na vijf uur is eindelijk de top bereikt. Ik ben dichter bij oma dan de laatste jaren het geval is geweest: 4750 meter! In de vallei aan de andere kant van de bergrug schijnt de zon. De foto´s vertellen het verhaal.