Mexicaanse bruiloft

Mijn gastheren in Guadalajara, respectievelijk Angel en Edmundo, hebben mij afgelopen weekend laten ruiken aan een stukje Mexicaanse cultuur: Una boda Mexicana. Het daadwerkelijk ja-woord heb ik gemist, omdat we bij de verkeerde bruiloft stonden te wachten! Ik was me van geen kwaad bewust, omdat het sowieso vreemden voor mij waren, maar Angel realiseerde het zich pas toen de bruid al door haar vader richting het altaar werd begeleid. Gelukkig konden we nog `ongezien` uit de kerk sneaken...

Aangezien ik mijn pak ben vergeten in te pakken, werd het een ouderwetse verkleedpartij. Mijn slippers werden verruild voor een maatje te kleine zwarte instappers en voor het luttele bedrag van 8,95 euro heb ik een pantalon op de kop weten te tikken bij Walmart. De zoom van de broekspijp heb ik er thuis zelf nog even in 10 minuten moeten innaaien met mijn travel-kit. Een zelfmeegenomen verkleurde blouse was de enige optie, aangezien Edmundo alleen hawai motieven in zijn kast heeft hangen. Ondanks dat Angel slecht 1.60 meet, ´paste ´ zijn colbert wonder boven wonder. In modieuze termen heet dat geloof ik: strak in het pak! Het mooiste van alles, bij kaarslicht leken de zwarttinten van mijn pantalon en zijn colbert zelfs te matchen. Een stropdas die qua kleur kant nog wal raakte, was de kers op de pudding.

De wedding was er een zoals we die in Nederland waarschijnlijk alleen in ´Het Gooi´ kennen. Het feest was net buiten de stad in een grote tuin. In de mega grote open party tent zorgden de 60 man personeel ervoor dat het de ruim 300 gasten geduurde het viergangen diner aan niets ontbrak. Zulke bruiloften maak je niet elke dag mee en ik heb letterlijk mijn ogen uitgekeken.

Na de openingsdans barste het feest pas echt los. Hetgeen waar ik al bang voor was gebeurde al binnen vijf mintuten na de openingsdans. Ik had gehoopt dat het iets langer op zich zou laten wachten, zodat ik mijzelf iets meer moed had kunnen indrinken. Daar sta je dan met je goede gedrag tussen 100 swingende Mexicanen. Ik heb bewogen als een dolle, maar dansen op Banda (soort Mexicaanse hoempapa) zit niet in mijn heupen. De glimlach en de knipoog van de oma van de bruid was alleszeggend...

In plaats van de gebruikelijk koffie met broodjes eindigt een bruiloft in Mexico met een Mariachi (een Mexicaans straatorkest bestaande uit minstens 2 violen, 2 trompetten, gitaar of girarron en zangers) en soep met toritillas. Wat betreft het dansen op een bruiloft niets dan lof. Ook de omvang van de bruiloft is indrukkend. Maar wat betreft de soep en tortilla, kunnen de Mexicanen een voorbeeld nemen aan de Nederlanders. Er gaat echt niets boven een broodje kroket met koffie aan het einde van de avond!

Een unieke avond begon de volgende dag met een kleine kater en mijn voorlopige vertrek uit Guadalajara. Guanajuato will be the next stop!